Αϊδίνιο

(Αydin). Πόλη (151.000 κάτ. το 2002) της Τουρκίας στα νοτιοανατολικά της Σμύρνης. Είναι χτισμένη στην πεδιάδα του Μαιάνδρου και διαρρέεται από τον ποταμό Ταμπάκ Τσάι. Αποτελεί πρωτεύουσα του ομώνυμου διοικητικού διαμερίσματος, σπουδαίο συγκοινωνιακό κόμβο ανάμεσα στις πόλεις Αφιόν, Σμύρνη, Ντενιζλί και Μούγλα. Το 1920, από τους 40.000 κατοίκους του, οι 10.000 ήταν Έλληνες. Ιστορία. Η πόλη θεωρείται η συνέχεια των αρχαίων Τράλλεων στη Λυδία. Οι Τράλλεις βρίσκονταν στην οδό που συνέδεε την Έφεσο και τη Μίλητο με τις μεσόγειες πόλεις της Μικράς Ασίας. Ιδρύθηκε από τους Αργείους και Θράκες Τραλλιανούς από τους οποίους πήρε την όνομασία της. Χάρη στη θέση της και το πλούσιο έδαφός της έγινε γρήγορα κέντρο με σημαντική εμπορική, πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση. Μετά τον Μέγα Αλέξανδρο στον οποίο παραδόθηκε το 333 π.Χ., πέρασε στους Σελευκίδες και Ατταλίδες και μετονομάστηκε σε Άνθεια ή Ευάνθεια, Σελεύκεια. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο ήταν η έδρα διοικητή γνωστού ως ασιάρχη και ονομαζόταν Καισαρεία. Την εποχή του Ιουστινιανού ήταν μία από τις 43 πόλεις της επαρχίας της Ασίας με διοικητή ανθύπατο. Από τις Τράλλεις καταγόταν ο περίφημος αρχιτέκτονας της Αγίας Σοφίας Ανθέμιος ο Τραλλιανός (6ος αι.). Τον 13ο αι. κατελήφθη από τους Σελτζούκους που της έδωσαν το σημερινό της όνομα. Τον 14ο αι. πέρασε στους Οθωμανούς. Την εποχή των Σελτζούκων χτίστηκε νέα πόλη σε απόσταση 2 χλμ. από την αρχαία η οποία εγκαταλείφθηκε. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους ήταν έδρα επισκόπου υπό τον μητροπολίτη Εφέσου. Ο τίτλος εξακολουθεί να δίνεται σε τιτουλάριους επισκόπους του οικουμενικού πατριαρχείου.